کابل های برق و مخابرات

کابل های الکتریکی که برای انتقال اطلاعات استفاده می شوند، از نظر عملکرد و طراحی، کاملاً از کابل های برق متفاوت هستند. کابل های برق برای ولتاژ بالا و بار های جریان بالا طراحی شده اند.در حالی که هم ولتاژ و هم جریان در یک کابل ارتباطی کوچک استکابل های برق با جریان مستقیم یا جریان متناوب فرکانس پایین کار می کنند، در حالی که کابل های ارتباطی با فرکانس های بالاتر کار می کنند. یک کابل برق معمولاً بیش از سه رسانا ندارد.که هرکدام ممکن است 1 اینچ (2.5 سانتی متر) یا بیشتر در قطر؛ یک کابل تلفن ممکن است چندین هزار هادی داشته باشد که قطر هر یک کمتر از 0.05 اینچ (0.125 سانتی متر) باشد.
پوشش های محافظتی برای کابل های ارتباطی الکتریکی مشابه پوشش های کابل های برق هستند.معمولاً از یک لوله آلومینیوم یا آلیاژ سرب یا ترکیبی از نوارهای فلزی و مواد ترموپلاستیک تشکیل شده اندعایق کابل تلفن از سلولز خشک (در قالب نوار کاغذی که در اطراف هادی یا پالپ کاغذی که بر روی هادی اعمال می شود) یا پلی اتیلن تشکیل شده است.ضخامت عایق چند صدمی از اینچ یا کمتر استکابل هم محوری که برای اولین بار در طول جنگ جهانی دوم استفاده شدیک کابل دو هادی است که در آن یکی از هادی ها شکل یک لوله را می گیرد در حالی که دیگری (کوچکتر اما همچنین دایره ای در بخش متقاطع) پشتیبانی می شود، با حداقل عایق جامد، در مرکز لوله. چندین از این واحدهای هم محوری می تواند در یک ژاکت مشترک، یا پوشش جمع آوری شود.
ساخت کابل های زیردریایی طولانی برای خدمات تلفن یا تلگراف تا حدودی متفاوت از آنچه که قبلا مورد بحث قرار گرفته است.اولین کابل ترانس آتلانتیک برای تلگراف ها در سال 1858 و برای تلفن ها در سال 1956 تکمیل شدیک کابل فیبر نوری برای اولین بار در اقیانوس اطلس در سال 1988 ساخته شد.